Kasnije biljke i ozime i proljećne zobi brzo rastu i formiraju veliku lisnu masu, guše i potiskuju preostale korove i zasjenjivanjem sprječavaju nicanje novih.
Ratarske kulture kao što su spelta, raž, sočivo, mak, lan, ricinus, ovas, heljda i druge lternativa su žitaricama, za koju postoji itekakva ekonomska opravdanost. Na primjer, kvalitet zrna ovsa i skromni zahtjevi u gajenju daju mu posebnu važnost. U odnosu na drugo žito, njegovo zrno sadrži i do tri puta više masti, a bjelančevine se znatno lakše vare, osim toga sadrži i vitamine i amino-kiseline.
Gaji se upravo radi zrna, a u organskoj proizvodnji i za poboljšanje zemljišta i kontrolu korova. Obavezna mjera njege u ovakvom uzgoju ozimog ovsa је drljanje usjeva češljastom drljačom čime se uništavaju zimske korovske vrste. Ova metoda se može primjeniti u prvoj nedjelji poljskih radova nakon zime, sve do početka formiranja stabla, navodi stručnjak za ratarstvo, Ljiljana Vuksanović.
Kod proljećnog ovsa rana sjetva je neophodan preduslov za uspješnu borbu protiv korova. Poslije sijanja, a prije nicanja biljaka pomenute žitarice, upotrebom češljastih drljača uklanjaju se korovi. Podsijavanje sitnosjemenim leptirnjačama u fazi pojave tri lista takođe omogućava kontrolu korova, kada se drljanjem uništava njihova druga generacija.
Kasnije biljke i ozime i proljećne zobi brzo rastu i formiraju veliku lisnu masu, guše i potiskuju preostale korove i zasjenjivanjem sprječavaju nicanje novih. Pojedinačne korovske vrste koje se pojavljuju, najčešće poljska gorušica, ne utiču na prinos žita, ali se moraju okopati zbog smanjenja potencijala zakorovljenosti njive.
Dugoročno planiranje pravilnih plodoreda, upotreba zdravog sjemena i korištenje tolerantnih sorti dovoljni su da se u velikoj mjeri kontrolišu bolesti i štetočine. Preporučuje se plodosmjena ovsa na svakih pet godina. Da bi se suzbila pojava nematoda, treba izbjegavati monokulturu ili sjetvu nakon združenog usjeva sa učešćem ove ratarske biljke, naglašava Vuksanovićeva.
Tagovi
Autorica
