Kako papriku prihranjivati tokom većih potreba za vodom?

Paprika je najosjetljivija na nedostatak zemljišne vlage poslije presađivanja i u fazi cvjetanja i razvoja plodova. Nakon ukorjenjavanja papriku treba zaliti sa oko 20-30 l/m². Kontrolu stanja usjeva obaviti nakon pet do sedam dana i ako je potrebno popuniti prazna mjesta i ponoviti navodnjavanje, navodi stručnjak za povrtarstvo Gordana Marušić.

Navodnjavanje može biti sistemom kap po kap, koji se smatra i najefikasnijim jer obezbjeđuje optimalan odnos vode i vazduha u zemljištu, kao i dobro ukorjenjavanje biljke. Preko ovog sistema, ukoliko je potrebno prihranjivanje mogu se dodati vodotopiva mineralna đubriva.

Tradicionalni sistem navodnjavanja je potapanjem i brazdama, dok se vještačka kiša koristi samo u slučaju da ne postoji druga mogućnost, naglašava Marušić.

Važnost navodnjavanja za Agroklub ranije je istakao i proizvođač iz Prigrevice kod Apatina Dejan Čula. Kod ovog povrća je bitno da konstantno ima vode, pogotovo kada je u cvijetu, ali i tokom plodonošenja i zametanja plodova.

Kako prihraniti?

Kao i kod svake druge biljke i kod paprike je neophodno obezbijediti dovoljno hrane tokom cijelog vegetacionog perioda, a naročito u vrijeme povećanih potreba za vodom.

Svaka faza podrazumijeva i određenu količinu hraniva. Tokom ukorjenjavanja, potrebno je dodati fosfor (1:4:1) čime se pospješuje razvoj korijena, a njegov značaj se povećava ukoliko je zemljište hladnije. Fosfor je bitan i konstantno prisutan sve do i tokom cvjetanja.

Nakon ove faze, dolazi do početnog porasta i zametanja plodova. Tada je neophodno obezbIJediti ujednačen odnos NPK hraniva (1:1:1), sve do početka intenzivnog cvjetanja i oplodnje. Do prve berbe treba dodavati kalijum i azot (2:1:3), čime se pospješuje boja, ukus, kvalitet i trajnost plodova, ističe stručnjak.

Pojačati kalijum do kraja berbe

Potrošnja azota se povećava sa povišenim temperaturama i jačom svjetlošću. Tokom intenzivnog plodonošenja, pa do kraja berbe, treba učestaliti kalijum (2:1:4). Fertigacijom i folijalnom prihranom treba dodavati i kalcijum jer njegov nedostatak dovodi do truleži na vrhu ploda.

Nakon svakog prihranjivanja neophodno je navodnjavanje, zbog unošenja đubriva u zemljište, kao i međuredno kultivisanje i okopavanje, čime se omogućava dostupnost azota biljkama.

Folijalna prihrana je također poželjna jer se njome obezbjeđuje bolji porast, ali i zdravstveno stanje biljke, zaključuje Gordana Marušić.