Jesenja njega lucerke svodi se na đubrenje PK đubrivima, vrijeme košenja zadnjeg otkosa, te zaštitu od glodara u cilju povećanja otpornosti za prezimljavanje.
Lucerka ja najvrijednija i najstarija višegodišnja krmna biljka sa prosječnim prinosom od 50 t/ha zelene mase. Odlikuje se velikom energijom porasta, tako da se u povoljnim klimatskim uslovima može kositi od četiri do šest puta, a u uslovima navodnjavanja, od sedam do osam puta godišnje. Uz visoke prinose i druge karakteristike, njena prednost je u izraženoj otpornosti na sušu kao i u višegodišnjem iskorištavanju četiri do pet godina.
Lucerka: Sa manjom sjetvenom normom do visokih i stabilnih prinosa
Međutim, u ovom periodu prolazi kroz takozvani period kaljenja u vremenu 30 do 40 dana pred zimu. Priprema biljke za otpornost na niske temperature počinje još tokom jeseni, kada su dnevne temperature osam stepeni i pri noćnim manjim od pet stepeni, navodi stručnjak za ratarstvo, Ljubodrag Pantelić.
Tokom jeseni, za vrijeme sunčanih dana pri pozitivnim temperaturama, odvija se usporeniji proces fotosinteze lucerke, a u večernjim, noćnim i jutarnjim satima pri nižim, u biljkama dolazi do usporavanja procesa disanja i rasta, što dovodi do nakupljanja ugljenih hidrata (skroba i šećera) koji se deponuju u vitalnim dijelovima, vratu i kruni korjenovog sistema.
Tokom zimskog perioda biljke koriste šećer kao zaštitnu materiju u cilju snižavanja tačke mržnjenja ćelijskog soka, kao i energetski materijal koji obezbjeđuje proces disanja. Nakon završetka nakupljanja rezervnih materija, ova leguminoza izdržava temperature od -12°C do -15°C.
Nakon ove faze, kaljenje se nastavlja i počinje II faza od -5°C do -10°C, kada dolazi do znatnog obezvođavanja ćelija. U ovom periodu, otpornost prema mrazu se znatno povećava i lucerka može tolerisati niske temperature -20°C do -25°C, a pod dubljim snježnim pokrivačem i više od -25°C. Njena otpornost na hladnoću je sortna karakteristika i sa starošću opada.
Dobru otpornost prema golomrazici i niskim temperaturama imaju domaće sorte.
Za prezimljavanje lucerke poseban značaj ima fosfor i kalij koji su u dovoljnoj mjeri prisutni u ćelijskim sokovima. Zato se đubrenje ovog krmiva PK hranjivima u godinama iskorištavanja izvodi u jesen, a u zavisnosti od snabdjevenosti zemljišta ovim elementima u lakopristupačnim oblicima što je bitno za uzimljavanje lucerke, ističe Pantelić.
U cilju uspješnog prezimljavanja, zadnji otkos bilo bi dobro skidati u oktobru, što kasnije. Vrijeme rasta posljednjeg otkosa treba biti što duže, a u funkciji sinteze organske materije.
Međutim, treba obratiti pažnju i na glodare. U jesenjem i zimskom periodu, kada ponestane hrane posebno su opasni, kada im lucerište postaje dominantan izvor hrane. To su voluharice (Mikrotus arvalis), poljski miš (Apodemus agrarius) i hrčak (Cricetus cricetus). Rodenticidi su učinkovita sredstva za njihovo suzbijanje.
Ispravna primjena ovih mamaca je stavljanjem u aktivne rupe, koje glodari prave u lucerištu, a koje nakon stavljanja treba zatvoriti i tako onemogućiti trovanje divljači (zečeva, srna, ptica i drugo), savjetuje stručnjak za ratarstvo.
Tagovi
Autorica