Derivati fenoksi octene kiseline (2,4- D i 2,4,5 – T) otkriveni su početkom drugog svjetskog rata (1940), namjenjeni izvođenju borbenih operacija. Kao takvi odmah su dobili oznaku TOP SECRET i bili čuvani u največoj tajnosti. Zahvaljujući domišljatosti jedne od uposlenica tajnih istraživačkih centara (J.W.Mitchell) koja je strogo čuvanim sredstvom, suzbila obilje maslačka, u travnjaku, u neposrednoj blizini kampa u kojem je boravila, počela su dalja istraživanja i prva primjena herbicida. Ovi rezultati bili su nagovještaj jednog novog, boljeg vremena u poljoprivredi. Po svojoj strukturi predstavljaju derivate octene, propionske ili butirne kiseline s jednim, dva ili tri atoma hlora. I sama činjenica da su i danas nakon sedamdeset godina prisutni na tržištu u velikom broju korištenih tvari (7) i još većem broju sredstava, jasno govori o njihovoj učinkovitosti, sigurnosti i ekonomičnosti. Ova sredstva na biljke djeluju poput regulatora rasta ili biljnih hormona (indol–3 – octene kiseline). Biljni hormoni u malim količinama (auksini, indoli) reguliraju rast čelije i njezino izduživanje. U velikim količinama u biljci izazivaju nekontrolirani rast, prekid sinteze proteina, diobu čelija i zaustavljanje svih tokova u biljci. Često se nazivaju i hormonskim ili auksin herbicidima ili regulatorima rasta. Najvažniji herbicidi iz ove grupe su: 2,4- D i MCPA. Masovno se upotrebljavaju u postu za suzbijanje širokolisnih korova u žitaricama, kukuruzu, livadama i pašnjacima. U Americi i Kini 2,4 – D se (1982) upotrebljavao i kao zemljišni herbicid iako se u tlu vrlo brzo razgradi. Tretman se obavljao dvije sedmice prije sjetve soje. 2,4,5 –T se nakon masovne primjene i ograničenja (dioksin) prestao proizvoditi. Vrlo slični ovoj grupi su derivati fenoksibutirne kiseline (MCPB). Za njih je karakteristično da nemaju herbicidnih svojstava u svom izvornom obliku (svi dervati butirne kiseline). Usvajanjem od strane biljke podliježu procesu beta oksidacije (gubi dva atoma ugljika) i iz butirne prelaze u herbicidno aktivnu octenu kiselinu. Ovaj primjer se u literaturi često spominje kada se objašnjava pojam selektivnosti ili tolerantnosti. Danas su večinom prisutni u složenim sredstvima u formi izomera (P). U tlu se brzo razgrade (1-4 tjedna). Opasni su kada škropivo dospije na druge (širokolisne) kulture. Vjerojatno da se početne reakcije biljke na prisutnost ove grupe herbicida odvijaju u dva smjera. U prvoj etapi dolazi do brze acidifikacije (zakiseljavanja), i to približno unutar jedne minute i gubitka staničnih stijenki. Druga etapa koja slijedi 30-45 minuta, nakon tretiranja povezana je sa sintezom nukleinskih kiselina. Niske (normalne doze) biljnih hormona reguliraju sintezu nukleinskih kiselina i pretpostavlja se da su za iste odgovorni enzimi poznati kao RNA polimeraze. U konačnici nastaju RNA i proteini. U meristemskim tkivima, visoke doze biljnih hormona zaustavljaju sintezu RNA pa tako i proteina. Cijelokupni rast biljke je zaustavljen. Suprotno ovome, visoke doze biljnih hormona u starijim tkivima stimuliraju sintezu RNA pa tako i proteina. Nenormalne pojave na biljkama izazvane nekontroliranom diobom čelija (brojne tumoraste tvorevine) u konačnici dovode do začepljenja provodnih tkiva i postepenog odumiranja. Simptomi djelovanja ovih herbicida najčešće su opisivani kao: hipertrofije i epinastije ili uvijanja stabljike i listova (rukavci).
