Zob: Hranjiva žitarica s dugom historijom

Zob (Avena sativa) je žitarica koja se uglavnom koristi kao hrana za ljude i životinje, ali ima i druge primjene, uključujući upotrebu u industriji. Vrlo je hranjiva i popularna zbog svojih brojnih zdravstvenih prednosti, te je jedan od najzdravijih izbora među žitaricama.

Prvi se put spominje u pisanim izvorima u Starom Egiptu, gdje su je uzgajali još 2000. godine prije Nove ere. Iako su ju Egipćani koristili za stočnu hranu, postoji i historija njenog korištenja u ljudskoj prehrani.

U Rimskom Carstvu hrana za konje, ali i ljude

Prvi pisani dokazi o korištenju zobi u Evropi potječu iz vremena Rimskog Carstva. Rimljani su je koristili kao hranu za konje, dok su je ljudi konzumirali isključivo u obliku kaše.

Tek se u novije vrijeme počela koristiti u širem opsegu kao žitarica za ljudsku prehranu, posebno u obliku zobenih pahuljica ili brašna.

Zanimljivo je da uspijeva na većim nadmorskim visinama i siromašnijim zemljištima nego ostala žita, pa je pogodna za uzgoj i u hladnijim predjelima.

Na primjer, u planinskim područjima sjeverne i srednje Euvrope uzgajali su je Kelti u bronzano doba, gdje druge vrste nisu uspijevale, a koristili su je za hljeb i kašu.

Minimalna temperatura klijanja je 1-2°C, a optimalna 6-12ºC. Za razvoj vegetativnih organa optimalna temperatura je od 12 do 16° (minimalna 4-5ºC), a za razvoj generativnih organa optimalna temperatura je od 16 do 22°C (minimalna 10-12ºC).

Dvije trećine svjetskih površina pod zobi je u Evropi

Zob je najraširenija u Evropi, tako da su oko dvije trećine svjetskih površina upravo na ovom kontinentu. Pet vodećih svjetskih zemalja po zasijanim površinama su Ruska Federacija, Kanada, Poljska, Španjolska i Finska. Najveći svjetski prinosi (iznad 5 tona po hektaru) su u Velikoj Britaniji i Švicarskoj.

Postoji jara i ozima zob. U kontinentalnim uvjetima uglavnom se uzgaja jara. Dužina vegetacije jare je od 70 do 120 dana, a ozime do 270 dana. Ozima se sije u južnim, toplijim krajevima.

Sjetva jare zobi u čistom ili združenom usjevu

Ozima zob se sije od polovine do kraja septembra, a jara što ranije u proljeće, čim vremenski uvjeti dozvole ulazak sijačice u polje (kraj februara - početak marta).

Što se tiče hranjivih vrijednosti, zob je bogata vlaknima, posebno beta-glukanom, koji ima mnoge zdravstvene prednosti, uključujući smanjenje razine kolesterola. Također sadrži bjelančevine, vlakna, minerale (magnezij, željezo, fosfor i kalij), te vitamine B grupe.

Dobra je i za zdravlje srca, smanjuje šećer u krvi, pomaže u kontroli tjelesne težine, te potiče probavu.

U ljudskoj prehrani najčešća je zobena kaša, zatim pahuljice koje se koriste i za pripremu kolača, keksa, kruha, a popularni je sastojak u pripremi biljnih mlijeka.

Ekološki prihvatljiva kultura

Zob je biljka koja ne zahtijeva puno pesticida, pa se zbog toga često smatra ekološki prihvatljivom kulturom, a ujedno je važna i kao stočna hrana.

Prema podacima Statista, njemačke online platforma specijalizirane za prikupljanje i vizualizaciju podataka, globalno se sije na površini od oko 14 miliona hektara, a ukupan godišnji prinos je za 2024. godinu iznosio 22,32 miliona tona.

Prosječan prinos po hektaru može značajno varirati ovisno o uvjetima uzgoja, klimi, kvaliteti tla i vrsti sorte. Na globalnom nivou, prinos zobi obično se kreće između 2 i 4 tone po hektaru.

U razvijenim zemljama poput SAD, Kanade i većine Evropske unije, prinosi mogu doseći do 4-5 tona po hektaru, a u manje razvijenim zemljama 2-3 t/ha.

Rusija najveći svjetski proizvođač

Rusija je najveći proizvođač zobi na svijetu, s proizvodnjom od približno 5,3 miliona tona, zatim Kanada (3,6 miliona t), Poljska (2,5 miliona t), Australija (1,5 miliona t), Finska (1,3 miliona t), SAD (1,2 miliona t), Njemačka (1 miliona t), Švedska (900.000 t), Španija (800.000 t), Francuska (700.000 t).

Kanada, Njemačka, Poljska, Ruska Federacija, zemlje bivšeg Sovjetskog Saveza i SAD čine oko 75 posto svjetske proizvodnje zobi. Najveći uvoznici su Sjedinjene Američke Države, Njemačka, Japan, Španjolska, Meksiko, a najveći izvoznici Kanada, Finska, Australija, Švedska i Francuska.

Prema podacima Državnog zavoda za statistiku, u Hrvatskoj je u 2023. godini na površini od 13.000 hektara proizvedeno 34.000 tone.

Iste godine u Federaciji Bosni i Hercegovini je zasijano na 3.173 hektara, a ukupan prinos je bio 9.882 tona, podaci su Federalnog zavoda za statistiku. Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku, u Republici Srpskoj je 2023. zasijano 5.038 ha zobi.

U Srbiji je u 2023. godini na 17.027 hektara proizvedeno 49.695 tona (izvor: Republički zavod za statistiku).

Postoji nekoliko stotina sorti zobi, koje se razlikuju prema različitim karakteristikama kao što su boja, visina, otpornost na bolesti, prinos, te vrsta tla u kojem najbolje rastu.

Dvije osnovne vrste zobi

Može se podijeliti u dvije osnovne vrste, jednogodišnja (Avena sativa), koja se najviše uzgaja i najčešće se koristi za ljudsku prehranu i stočnu hranu, te dvogodišnja (Avena byzantina), uzgaja se manje, uglavnom za specifične poljoprivredne uvjete.

Također je podijeljena na sorte prema boji (bijela, smeđa, crvena) i prema njenim specifičnim upotrebama. Neke su pogodnije za proizvodnju zobenih pahuljica, dok su druge bolje za stočnu hranu ili za industrijsku obradu.

Među poznatim sortama zobi su, na primjer Kasia, Sava, Beta, Silvia i Jubilant.

^{*naslovna fotografija: Shutterstock/artistdesign.13, Dajra}